محروميت از حقوق اجتماعي در حقوق كيفري ايران و فقه اماميه
نویسنده : وهاب دانشپژوه
چكيده
حقوق اجتماعي عبارت است از حقوقي كه قانونگذار براي اتباع كشور به رسميتشناخته است، و فرد آن را در ارتباط با مصالح عمومي جامعه و حاكميت سياسي دولت، اِعمالميكند. از اينرو، در صورت مضر بودن نحوة اجراي اين حقوق به منافع و ارزشهاي جامعه، قانونگذار ميتواند شخص را از اِعمال آن محروم نمايد.
مجازات محروميت از حقوق اجتماعي از نظر فقهي، از مصاديق مجازاتهاي تعزيري محسوبشده است، و از نظر ماهيت حقوقي نيز جزء كيفرهاي سالب حق ميباشد كه بيشتر به عنوانمجازات اصلي و تبعي، و در مواردي نيز به عنوان مجازات تكميلي يا اقدام تأميني و تربيتي موردحكم واقع ميشود. به نظر ميرسد مناسبترين شكل اِعمال آن، دو وجه اخير (مجازات تكميلي واقدام تأميني) باشد.
ادامه دارد...